O plasma de acoplamento indutivo é unha fonte de ionización a presión atmosférica en que a mostra que chega é atomizada e ionizada. Os ións formados pasan ao espectrómetro de masas onde son separados segundo a súa relación carga/masa. Cada unha das masas que chega ao detector é analizada para determinar a súa abundancia na mostra.

É unha técnica espectroscópica especialmente desenvolvida para a análise de elementos e dá lugar a medidas rápidas, exactas e precisas.

Características:

Permite a determinación multielemental da maioría dos elementos do sistema periódico.

• Dá orixe a espectros de masas simples dos elementos.
• Atínxense límites de detección dunhas poucas ppb-ppt para a maioría dos elementos.
• Obtéñense intervalos de linearidade que abranguen de 6 a 7 ordes de magnitude
• Permite a medida de relacións isotópicas.
• Pódense encaixar técnicas de separación como a cromatografía líquida, gasosa ou a electroforese capilar.
• Permite utilizar sistemas de introdución de mostras como a vaporización. electrotérmica, a ablación por láser, a xeración de hidruros, a nebulización ultrasónica ou a desolvatación.

Segundo o sistema do analizador os equipos de ICP-MS poden clasificarse en cuadripolares (Q-ICP-MS) ou de sector magnético tamén chamados de alta resolución (HR-ICP-MS).

Q-ICP-MS:

• Elevada velocidade de varrido; obtéñense espectros completos de todo o intervalo de masas nuns poucos segundos
• Maior simplicidade no manexo
• Menor custo de investimento
• Baixa resolución

HR-ICP-MS:

• Alta resolución, o que permite resolver as interferencias espectrais debidas á matriz
• Elevada sensibilidade, permite chegar a límites de detección por debaixo das ppq
• Boa precisión na medida de relacións isotópicas
• Maior custo de investimento

Campos de aplicación: medio ambiente, alimentación, metalurxia, semicondutores, clínica e forense, bioloxía, xeoloxía, hidroxeoloxía, cerámica, arqueoloxía, industria petroquímica, industria farmacéutica etc.

O encaixamento da ablación por láser á técnica de ICP-MS permite a análise de mostras sólidas sen necesidade de poñelas en disolución. A aplicación dun feixe de láser sobre a superficie da mostra produce a vaporización dunha parte desta, e é transportada até o plasma onde se produce a atomización e a ionización.

Permite análises puntais, superficiais ou en profundidade.

Campos de aplicación: a xeoloxía, a metalurxia, a cerámica, o vidro, a bioloxía, o medio , a arqueoloxía etc.

• Determinación de impurezas en metais preciosos, aliaxes, escouras, metais de alta pureza.
• Determinación de elementos en mostras biolóxicas: otólitos, cunchas, pelo, ósos.
• Análise de materiais xeolóxicos: rocas, minerais, solos, sedimentos.
• Determinación de relacións isotópicas en materiais. xeolóxicos para a súa datación.
• Análise de cerámicas, vidros, esmaltes.
• Análise de mostras arqueolóxicas.

O acoplamento de sistemas de separación cromatográfica (HPLC) á técnica de ICP-MS permítenos facer a determinación non só da cantidade total deun elemento senón tamén a súa forma química xa que esta ten un gran impacto ena súa mobilidade, dispoñibilidade ou toxicidade.

Así podemos identificar as diferentes especies de elementos como Cromo (CrV, CrVI), Arsénico (AsIII, AsV, arsenobetaína, arsenocolina, DMA e MMA), Selenio (SeIV, Se-Cys2, Se-MeCys, Se-Met e SeVI), Mercurio (Hg, MeHg, EtHg), Yodo (yoduro, yodato) ou Bromo (bromuro, bromato).

A análise directa de mercurio en mostras sólidas, líquidas e gasosas baséase nos principios de descomposición térmica da mostra, seguida de amalgamación e detección por absorción atómica. Destaca porque se realiza sen a necesidade de ningún tipo de preparación de mostra e cun tempo de análise de aproximadamente 5 min.

A mostra pésase directamente nunha naveta de metal ou de cuarzo, que se coloca no alimentador automático do equipo. A continuación, comezan as distintas etapas do proceso da análise: 

1. Secado da mostra.
2. Descomposición térmica nun forno enriquecido en osíxeno; así, o mercurio e o resto de produtos de combustión son liberados da mostra e pasan a través do catalizador, onde se eliminan os óxidos de nitróxeno e de xofre, así como halóxenos e outros compostos interferentes.
3. Eliminación do resto dos subprodutos, mentres que o mercurio queda atrapado de xeito selectivo nunha amálgama de ouro
4. Quecemento do forno da amálgama que libera rapidamente o mercurio, o cal é transportado polo gas portador (osíxeno ou aire ultra puro) á cela tripla situada ao longo do paso óptico do espectrofotómetro, onde é cuantificado mediante absorción atómica a 253,65 nm.

Características

• límites de detección instrumental ao redor de 0,002 ng de mercurio

• límites de cuantificación ao redor de a 0,1 µg/kg

• tempo de análise aproximado por mostra: 5 minutos

• rango de medida para unha mesma análise (con cambio automático entre as 3 celas) entre 0 e 1500 ng de mercurio

• reproducibilidade típica < 1,5 %, resultados independentes da matriz e a estabilidade ao longo do tempo

• automostrador con capacidade para 40 mostras 

• posibilidade de tomar mostras gasosas usando un controlador de fluxo másico e trampas absorbentes (reutilizables)

Campos de aplicación

Medio ambiente, alimentación, industria farmacéutica, plásticos, gases, industria petroquímica, químico-biolóxicos, xeoloxía, arqueoloxía etc.