Técnicas

• Análise de fluxo segmentado con detección espectrofotométrica Determinación de nitróxeno total, cianuro total e substancias activas ao azul de metileno (deterxentes aniónicos).
  ×

  Análise de fluxo segmentado con detección espectrofotométrica

  Determinación de nitróxeno total, cianuro total e substancias activas ao azul de metileno (deterxentes aniónicos).

  As mostras son aspiradas secuencialmente e son separadas unhas das outras e da corrente de augaportadora por medio de burbullas de aire. A corrente de fluído a través dosistema é producida por unha bomba peristáltica, que funciona continuamente a unha velocidade constante. Acorrente de fluído é  segmentada porburbullas de aire de forma que se prevén a contaminación entre mostras, xa quese divide a mostra en  alícuotas ousegmentos proporcionados e sepáranse as mostras consecutivas, evitando acontaminación causada pola dispersión entre elas.

  No seu camiño a mostra mestúrase cos reactivos dunha maneiracontinua, que se mesturan e reaccionan durante o seu paso a través dunha ouvarias espirais de vidro ou a través dun quentador a unha temperatura definida.

  Antes de que a corrente de fluído entre na célula do  espectrofotómetro, elimínanse as burbullas deaire. A corrente de fluído sen aire pasa a través da cela do espectrofotómetroe o sinal aparece como unha serie de picos, a altura dos cales é directamenteproporcional á concentración do parámetro da proba.

  Equipos empregados

  o  Equipo: Consola Futura CNtota/Fenol (Alliance)

  o  Equipo: Consola Futura Ntotal (Alliance)

  o  Equipo: Consola Futura deterxentes aniónicos(Alliance)
• Análise de especies de carbono por combustión con detección por espectrofotometría infravermella Determinación de COT e COD.
  ×

  Análise de especies de carbono por combustión con detección por espectrofotometría infravermella

  Determinación de COT e COD.

  O carbono ( CT) presente nunha mostra  oxida por combustión nun reactor  catalítico de platino a 680 °C. O CO2 resultante detéctase e cuantifica mediante un  espectrofotómetro de infravermello non  dispersivo ( NDIR). Outra  alícuota da mesma mostra é acidificada e o carbono inorgánico ( CI) transformado en CO2 é arrastrado á cela do detector NDIR  por medio dunha corrente gasosa que se  gurgulla a través da mostra acidificada. O carbono orgánico obtense por diferenza das dúas medidas ( CO =  CT -  CI).

  Equipos empregados:

  o Equipo: TOC-V CHNS con mostreador automático ASI-V (Shimadzu)

  o Equipo: Formacs HT con mostreador automático LAS 160 (Skalar)

  
  
• Análise de compostos de nitróxeno por oxidación e posterior detección mediante quimioluminiscencia. Determinación de nitróxeno total e óxidos de nitróxeno
  ×

  Análise de compostos de nitróxeno por oxidación e posterior detección mediante quimioluminiscencia.

  Determinación de nitróxeno total e óxidos de nitróxeno

  O nitróxeno presente nunha mostra  oxida a óxidos de nitróxeno por combustión nun reactor  catalítico a 950º C en presenza de osíxeno. Os óxidos de nitróxeno detéctanse por  quimioluminiscencia tras reacción con ozono.
  

  o Equipo: Formacs HT con mostreador automático LAS 160 (Skalar)
• Electrometría Determinación de pH, condutividade e alcalinidade total e composta ( hidróxidos, carbonatos e bicarbonatos).
  ×

  Electrometría

  Determinación de pH, condutividade e alcalinidade total e composta ( hidróxidos, carbonatos e bicarbonatos).

  A  potenciometría é unha técnica  electroanalítica coa que se pode determinar a concentración dunha especie  electroactiva nunha disolución empregando un eléctrodo de referencia (un eléctrodo cun potencial constante no tempo e coñecido) e un eléctrodo de traballo (un eléctrodo sensible á especie  electroactiva). Normalmente utilízanse eléctrodos construídos  selectivamente sensibles aos  ións de interese. Unha das medidas  potenciométricas máis comúns é a determinación do  pH.

  A  condutimetría é un método analítico que se basea na condución eléctrica dos ións en solución entre dous puntos de diferente potencial, que se utiliza para medir a  molaridade dunha disolución, determinada pola súa carga  iónica, ou salina.

  Equipo empregado:

  Equipo: Valorador automático 809 Titrando equipado con conductímetro 712 Conductometer, robot de procesado de mostras 815 Robotic USB Sample Processor XL e unidade de dosificación Dosino 800 (Metrohm)

  Sondas: pH, conductividad, sulfuro de hidróxeno.

  Equipo: Seven Easy S30 conductivity (Mettler-Toledo)

  
  
• Cromatografía iónica con detección por condutividade Determinación de anións inorgánicos ( fluoruro, cloruro, bromuro, nitrito, nitrato, fosfato e sulfato).
  ×

  Cromatografía iónica con detección por condutividade

  Determinación de anións inorgánicos ( fluoruro, cloruro, bromuro, nitrito, nitrato, fosfato e sulfato).

  A  cromatografía  iónica é un método eficaz para a separación e cuantificación de  ións orgánicos e inorgánicos, e cuxa detección é normalmente por condutividade. A maioría das separacións levanse a cabo por intercambio  iónico sobre fases estacionarias con grupos funcionais cargados. Para a análise de anións adóitase empregar a técnica de supresión química na que a condutividade de fondo elimínase tanto química como electronicamente.

  Campos de aplicación: química, bioloxía, xeoloxía, edafoloxía, medio, medicina etc.

  Análise química de todo tipo de augas: potables, residuais, continentais (río, lago, choiva,  escorrentía etc.), de balneario etc.

  Análise de medios acuosos para usos médicos: augas de  hemodiálise, soros etc.

  Análises de sales en mostra sólidas ( p.e.: sedimentos) tras extracción acuosa.

  Análise de augas de uso industrial, tanto en circuítos de refrixeración como dos distintos sistemas de produción.

  Análise de augas de uso en alimentación e bebidas.

  o Equipo: 850 Professional IC con detector 850 conductivity detector e mostreador automático 858 Professional Sampler Processor (Metrohm)

  
  
• Espectrofotometría Determinación de amonio, cor, nitróxeno total oxidable e demanda química de oxíxeno ( DQO).
  ×

  Espectrofotometría

  Determinación de amonio, cor, nitróxeno total oxidable e demanda química de oxíxeno ( DQO).

  A  espectrofotometría é unha técnica analítica que usa a luz para medir concentracións analíticas.

  As análises  espectrofotométricas que utilizan a radiación visible (380-780 nm) chámanse análises  colorimétricas. A cor dunha disolución dá lugar a diferentes cantidades de luz absorbida. A lei xeral da  espectrofotometría permite achar a concentración dunha especie química a partir da medida da intensidade de luz absorbida pola mostra.

  o Equipo: Analizador colorimétrico discreto AquaKem 250 (Labmedics)

  o Equipo: Fotómetro PCCheckit COD VARIO para a determinación da DQO (Lovibond)

  o Equipo: Analizador colorimétrico discontinuo Gallery (ThermoFisher Scientific)
  

  
  

  
  

  
  
• Gravimetría Sólidos en suspensión, sólidos disoltos, residuo seco e sólidos totais.
  ×

  Gravimetría

  Sólidos en suspensión, sólidos disoltos, residuo seco e sólidos totais.

  A determinación  gravimétrica dos sólidos presentes nunha mostra  acuosa é unha das aplicacións máis comúns desta técnica. No caso de sólidos disoltos ou totais a análise baséase na determinación cuantitativa do incremento do peso dunha cápsula previamente tarada , tras a evaporación dunha  alícuota da mostra a unha temperatura constante. No caso de sólidos en suspensión mídese o incremento do peso dun filtro a través do que se fixo pasar unha  alícuota da mostra e que se secou a unha temperatura constante, xeralmente 105 °C.

  o Equipo: Balanza analítica AX-504 (Mettler-Toledo)

  o Equipo: Balanza analítica AT-21 (Mettler-Toledo)

  o Equipo: Estufa 108L Excel aire forzado (Memmert)

  o Equipo: Rampa de filtración e bomba de vacío

  
  
• Respirometría Determinación de demanda química de osíxeno ( DBO-5)
  ×

  Respirometría

  Determinación de demanda química de osíxeno ( DBO-5)

  A  respirometría é unha técnica que permite a determinación da  DBO-5 medindo a variación de presión na botella mediante un manómetro.

  No transcurso da determinación, os microorganismos respiran o oxíxeno disolto na auga da mostra e a medida que se consumindo, o oxíxeno presente no aire contido na botella disólvese na fase  cuosa. Ao mesmo tempo, o CO2 que desprenden os microorganismos ao respirar pasa da auga ao volume de aire da botella e é retido polo hidróxido que se atopa nun  capuchón de goma na parte superior da botella; desta forma xérase unha depresión na botella de dixestión que é medida polo manómetro.

  o Equipo: Sistema de medida da DBO Oxitop IS12 (WTW)

  o Equipo: Sistema de medida da DBO Oxitop IS6 (WTW)

  o Equipo: Armario incubador ET-618-4 (Lovibond)

  
  
• Turbidimetría Determinación da turbidez
  ×

  Turbidimetría

  Determinación da turbidez

  A  turbidimetría é a medición da luz transmitida a través dunha suspensión mediante un  espectrofotómetro.

  Enténdese por  turbidez á falta de transparencia dun líquido, debido á presenza de partículas en suspensión. Cantos máis sólidos en suspensión haxa no líquido, xeralmente faise referencia á auga, máis sucia parecerá esta e máis alta será a turbidez. A turbidez é considerada unha boa medida da calidade da auga, canto máis turbia, menor será a súa calidade.

  o Equipo: Turbidímetro 2100 N (Hach)

  
  

Servizos

As determinacións de  pH, condutividade, sólidos en suspensión,  DBO-5,  DQO,  amonio e metais disoltos en augas continentais están acreditados segundo a norma UNE-EN  ISO/ IEC 17025. Consultar o alcance dos ensaios no  Anexo técnico  725/LLE1798 

Análise de fluxo segmentado

• Determinación de cianuro total, índice de fenoles, nitróxeno total e deterxentes aniónicos en mostras acuosas.

Análise por oxidación e posterior detección por NDIR ou  quimioluminiscencia

• Determinación de carbono orgánico, carbono inorgánico e carbono total en mostras acuosas e extractos de sólidos en mostras acuosas: augas continentais, residuais, augas de mar, extractos acuosos de mostras sólidas e mostras de sínteses en fase  acuosa.

• Determinación de nitróxeno total en mostras acuosas: augas continentais, residuais, augas de mar, extractos acuosos de mostras sólidas e mostras de sínteses en fase acuosa.

Cromatografía iónica

• Determinación de anións inorgánicos en mostras acuosas:  bromato,  bromuro,  clorato,  clorito,  cloruro,  fluoruro,  fosfato,  nitrito, nitrato,  sulfato.

• Determinación de amonio en mostras acuosas.

Electrometría

• Determinación do pH e da condutividade en mostras acuosas

• Determinación da alcalinidad total e composta por valoración  potenciométrica.

• Determinación de hidróxidos, carbonatos e bicarbonatos por valoración potenciométrica.

Espectrofotometría molecular de ultravioleta/visible

• Determinación de amonio en mostras acuosas.

• Determinación da cor en mostras acuosas.

• Determinación da DQO mediante o método de tubo pechado en mostras acuosas.

Gravimetría

• Determinación de sólidos en suspensión a 105º C

• Determinación de sólidos disoltos a 180º C (pódese solicitar outra temperatura)

• Determinación do residuo seco a 110º C ou 180º C.

Respirometría/ Manometría

• Determinación da DBO-5 polo método manométrico en mostras  acuosas.

Turbidimetría

• Determinación da turbidez en mostras acuosas.